Seis anos que levo no Santa Irene e
aínda recordo coma se fose onte a primeira vez que crucei as súas portas, no 2008, cunha
mochila de flores repleta de libros, libretas, medo, un pouco de vergoña, pero sobre todo ilusión por
unha nova etapa que comezaba.
Ao longo de todos
estes anos aprendín moitas cousas, crecín e madurei, coñecín a xente incríbel, amigos que sempre estarán comigo aínda que agora os nosos camiños
se dividan, e aínda que tamén houbese malos
momentos e bágoas, coma na vida mesma. É verdade iso que din de que só te quedas cos mellores momentos cando unha experiencia foi
boa; sen dúbida que esta o foi e levo o
seguiente: